Mustafa Kemal Özdemir - Göremeden Ölürsem

Seni her an,
Hayal etmediğimi mi sanıyorsun ?
Tabi ki bilemiyorsun,
Uzaklardasın, gelip halimi görmüyorsun.
Rüyalarıma girmediğini mi sanıyorsun ?
Çok yanılıyorsun,
Sensiz olan rüyamı hatırlamıyorum.
Seni sevmediğimi mi zannediyorsun ?
Elbette bilemiyorsun,
Narin ellerinle, yüreğime dokunamıyorsun.

Bu kadar zorken sensizlik
Seni son kez göremeden ölürsem
İçine batmaz mı ?
Sana olan özlemim,
Yüreğine taş gibi oturmaz mı ?
Yani, üzülmez misin ?
Yani, gözlerin ağlamaz mı ?
Öyle durabilir misin dimdik ayakta ?
İpek saçlarına benim yerime dokunabilir misin ?
Benim yerime, gözlerine dalabilir misin ?
Kendin için ağlayabilir misin ? Sımsıkı sarılabilir misin ?
Ölümüne sevebilir misin ?
Adını benim gibi,
Bu kadar güzel söyleyebilir misin ?
Söyle bana;
Sana yandığım kadar yanabilir misin ?
Seni özlediğim kadar, özleyebilir misin ?
Aynada her sabah,
Kendine bakabilir misin ?
Benim seni görmek istediğim gibi
Kendini görebilir misin ?
Ben yokken;
Bir kendi, bir de benim yüreğimi,
Acaba, ikisini birden taşıyabilir misin ?
Ne olur söyle
Son kez seni göremeden ölürsem
İçine batmaz mı ?
Sana olan özlemim,
Yüreğini sızlatmaz mı ?
Üzülmez misin gülüm ?
Yani gözlerin ağlamaz mi?