Mustafa Kemal Özdemir - Düş

Bir gün düşlerimle yaşamayı öğrendim
Senin bana öğrettiğin düşlerle
Dökülen göz yaşlarımı öğrendim
Bir kase yi doldurup tükettiğinde

Düşümde,
Lambaların hep söndüğü anı istedim
Ellerim ellerine dokunduğunda
Yaşamayı çok sevdim
Gözlerimiz buluştuğunda.

Ne yazık o günden sonra
Lambalar hiç sönmedi.
Hep koştum gökkuşağına yetişebilmek için
Ayaklarım yaralandı
Dizlerimde derman kalmadı
Meğer hepsi bir hayalmiş
Yetişemedim, fakat
Renkleri ve güzelliği içimde kaldı

Bir gece düşümde seni gördüm
Ağlıyordun ve bağırıyordun
Bana koşuyordun, fakat düşüp kalıyordun
Bu bir rüya diye sesleniyordum sana
Nedense duymak istemedin
Her yerin kanla doldu
Biliyordum, bütün kabahat bendim
Oysa ben seni düşümde
Gökkuşağının altında
Bana gülümsemeni görmek istedim
Hiçbir zaman göremedim
Çünkü, ben o günden sonra
Asla düş görmedim.

Saatime baktım, evimin balkonundaydım
Ağustos un onaltı sı, saat gece onbir i gösteriyordu
Ay' ı seyrediyordum, dolunayı
Biraz serinlemişti hava
Ve havada bulutlar Ay' ı kapatmak için yarışıyorlardı
Derken Ay kapandı ve
Karanlığa büründü gözlerim ve bir de kalbim
Nedense Ay' a baktığımda
Ben hep seni hatırlıyordum
Bulutlara çok dargındım
Milyonlarca seven göz gibi Ay'ı aradım Balıkçıların dualarına çok kızdım
Seven tüm kalplerin adına,
Gökyüzü adına, aldığım nefes adına
Tuttuğum sözler adına, seninle tattığım güzellikler adına
Yalvardım Mevla' ya,
Ne olur, Ay ışığını gönder bana.

Ne yazık,
Ben seni hiçbir zaman göremedim
Sadece fikrimin derinlerinde
Ve de kalbimin içinde sakladığım
Bir kır çiçeğimdin.
Büyüdü o kır çiçeği, içime sığmaz oldu
Düşlerimi bile yırtarak haykırdım
Bana söyleyeceğin bir tek söz için
Bil ki canımı verirdim
Sen tüm gücünle zorladın ses tellerini, bağırdın
Yazık, ben seni duyamadım, uzaktaydın
Yani damarlarımdaydın
Hissettiğim ama duyamadığımdın
Görmeyi çok istediğim ve dokunamadığımdın
Oysa ben seni düşümde
Gökkuşağının altında
Bana gülümsemeni görmek istedim
Hiçbir zaman göremedim
Çünkü ben o günden sonra
Asla düş görmedim.

Bir gün
Seni düşünürken uykuya daldım
Kavuşmayı çok istedim
Lûtfettin Allah'ım
Seveni sevdiğine gösterdin
Bir melek gibi gökkuşağının altında
Ellerini uzatıp gülümsedin bana
Hep koştum gökkuşağına
Yani sana, yani sonsuzluğa
Ayaklarım yaralandı
Dizlerimde derman kalmadı
Yetişemedim,
Renkleri ve güzelliği içimde kaldı
Yazık ki, Mevla' m ruhsat vermedi bize.
Olsun, nasıl olsa sonunda
Yine gördüm seni düşümde.