Mustafa Kemal Özdemir - Dudaklarımdasın

Sen benim gökyüzümsün
Her sabah seninle uyanıyorum
Güzel hayallerim var benim sana dair
Her an kapının eşiğinde seni bekliyorum
Ben seninle mutlu olmak istiyorum
Bil ki, en güzel ânım sın
Hayat veriyorsun yıkılmış benliğime
Bazen yağmur olup yağıyorsun gönlüme
Bazen rüzgâr olup esiyorsun hislerime
Ve sen benim bir tanemsin.
Yokluğunu hissettiğim an,
Bu hayat zor gelir bana
Sensizken işte böyle buz gibi olur, üşürüm
Sen benim;
Güzelliğine bakmaya doyamadığım,
Apaçık gökyüzümsün...
Bir tanemsin ve son aşkımsın
Yangın yangın, dudaklarımdasın

Seninle ağlamak bile huzur veriyor bana
Kalbim sıkışıp, ağrısa da
Ne olursa olsun dualarımdasın
Her an seni istiyorum Tanrımdan
Ve aldığım her nefeste yanı başımdasın
Yani sel olup, senin için dökülen
Kalbin kadar saf ve tertemiz Sevda göz yaşlarımsın
Sen benim, aşkımsın.
Yangın yangın, dudaklarımdasın

Bu gece yine,
Benden bin defa ayrıldın
Aslında farkında değildin
Her ayrılık ânında
Milyon kere kollarımdaydın
Ve biliyor musun ?
Şu an seninle çok mutluyum
Çünkü;
Benim için döktüğün göz yaşların
Kalbimin en acı veren derinliklerinde
Senin kadar seviyorum gözyaşlarını
Onları bir bir öpüp,
Kendi göz yaşlarımla harmanlıyorum
Alev gibi yanıyorum sana
Her gece,
İpek geceliğinin altındayım
Yangın yangın, koynundayım
Ne olur, anla artık beni
Ben senden ayrılamam ki
Sen benim son aşkımsın
Her an yanı başımdasın
Yangın yangın dudaklarımdasın