Mustafa Kemal Özdemir - Çiçek

Penceredeki tek çiçek de soldu
O da seninle birlikte yok oldu
Biriniz sonsuza, diğeriniz yokluğa.
Yüreğimden de öylece koptun
Kelebek misali
Belki de başka kalplere kondun.

Zavallı çiçekten ne istedin be güzelim
Bari gitmeden son bir kez sulasaydın
Mesela, eskisi gibi onunla konuşsaydın
O senin çiçeğindi. Yemin ederim,
Senin kadar güzeldi.
Hem susuzluk,
Hem de suskunluk
Maalesef;
Güzelim çiçekten geriye kalan,
Pencere kenarına savrulmuş
Bir parça kırmızı toprak
Ve sana olan sevgim kadar,
Büyük boşluk !..