Mustafa Kemal Özdemir - Beni Düşün

Beni düşün, kuşların kanatlarındayım uzaklarda değil
Gözlerini kapat, açarken ben oradayım
İstediğin her yerde düşünebilirsin beni
Uzaklarda değilim, sen neredeysen ben oradayım.

Beni düşün, bir yaprağın üzerindeki su damlacığıyım
Üzerinden kayarak düşmek üzereyim
Belki çorak bir toprağa,
Bekli de susuz kalmış bir kır çiçeğine hayat vermek için
Dedim ya uzaklarda değilim,
Ya toprağı avuçlarsın, ya da kır çiçeğini koklarsın.

Beni düşün, ağlayan bir insanın gözyaşlarıyım
Buruk gözlerden süzülüp düşmek üzereyim
Belki bir mendil alır beni oradan
Belki de akar düşerim solgun yanaklardan
Dedim ya uzaklarda değilim,
Ya o yaşları mendilinle sen silersin,
Ya da yaşlı gözlerin sahibi insansın.
Beni düşün,
Sevinçten bağırdığında, hüzünle hıçkırdığında
Yakamozun bir pırıltısı değilim, ben yakamozun ta kendisiyim
Ateşin sıcaklığında, buzun serinliğinde, yaprağın kıpırtısında
Kokladığın çiçeğin tohumuydum
Ve büyüdüm, büyüdüm
Kök verdim ağaçlara binlerce yıldır ayaktayım.

Beni düşün,
Çok küçük düşünüyorsun, daha ötelerde düşün
Biliyorsun beni hiçbir zaman göremeyeceksin
Beni düşün düşünce ufkunun ötesinde düşün
Gökyüzünün katmanlarında,
Bilinmeyen uzaklıkların aydınlığında düşün
Ve hiç ummadığın anda gözlerinin ışığındayım
Söylediğin şarkıların nâmeleriyim, şiirlerinde kâfiyeyim
Beni görme umudun da, her şeyin sonu gibi bir gün bitecek
Şarkılar mazide kalacak, gözlerindeki ışık sönecek
Şiirlerindeki mısralarda dudak kıpırtılarında unutulup gidecek.