Çökerken gece karanlığı hayat tezgahı üzerine
Sayfaların bir bir eksildiğini fark edersin
Yorgun düşünceler,bezgin haller
Ğünbeğün yaklaştırır seni ölüm tüneline.
Keramet saymaz yalvarmaları,ne geceler ne gündüzler
Saatler başlıbaşına bir derttir,birbirini kovalar
Koşarsın yetişemezsin,düşersin kalkamazsın
Hayallerinede inanma yoksa dünyanıda yıkarsın.