Mustafa İleri - Dert Yığınları

San ki geceye dönüştü ruhum,zifiri karanlık
Aynalara baksam da,gündüzleri,farklılık yok
Ufuklarla beraber umutlar,zaten çökmüş
Elekten elenirçesine gelmiş bana süzülmüş

Çiçekler açsa da bundan sonra renk renk
Fark edemezsin manzarayı,karanlıkta bir ahenk
Buram,buram sisler kaplamış dört bir yanı
Girdaba giren umutlar bütünü ile almış beni

Çobanım olmuş san ki bahtımın karanlığı
Kaçsam da umut yok sarmış ağ karşılığı
İzleri kalıyor ahlarımın her adımda her yerde
Yığılıyor artık bütün dertler yığınla bağrımda