Bir boşluk ki hayatımın bu günlerinde
Sardı beni baştan başa bütün çıplaklığı ile
Yalnızlık ruhumda fırtınalı düşünceler
Almıyor gönül kendisine yakın bildiklerini dahi
Ne zamana kadar sürer bu gönül aymazlıkları bilmem
Her yer karanlık sanki geceler pusuda bekler gibi
Kimi koysam kim gelse bilemiyorum bu boşluk dolar mı
Yılların verdiği çile mükafatı san ki
Katılaşmış duygularım yüreğim nasır tuttu
Kabullenemiyorum bu boşluklar içersinde birilerini
Nasıl yürüyeyim bundan sonra ki zamanlara
Yalnız ve biçare olarak sadece kendimle ben
Çok ağır geliyor duygu yükleri bundan böyle bana
Gülmeyen günlere gülücükler dolar mı hiç
Susan dudaklarım kim bilir ne zaman konuşur