Mustafa İleri - Ben Yaşarken Gördüm

Senin sevdan lafta kaldı
Benim çektiklerime bakarak
Yaşarken gördüm gülüm
Sine çarpan, rüzgarların kırıldığını

Ben yaşarken gördüm bir tanem
Aynalara baktığımda
Buz tutan kaşlarımı

Sevgisizlikten yanan yüreğimi,
Sensizlikten patlayan dudaklarımı
Ben yaşarken gördüm be gülüm

Karlar eridi tane, tane
Saçlarımda durmadan
Yağmurlar ıslaktı soğuk havalarda
İliklerim buz kesti
Titreğin günleri
Ben yaşarken çok gördüm be gülüm

Ayaklarım taşıyamadı kaydı çöktü zamanla
Düştüm ama kalkması bazen zor oldu
Dost elleri görünmez kılındı Ben yaşarken gördüm bunları be gülüm

Dermansız kalıyordu kollarım
Tutunacağım dallarım için
Fırtınalara dayanma gücü bulamıyordum
Çok zamanlar kendim de
Yaşarken bunlar çok geldi başıma be gülüm

Diyarlarda hasret çektim,yalnızlıklarla
Köşe bucak her yerde yapa yalnız
Kocaman şehirlerde hasretlikten yanar oldum
Tek teselliyi sanki sigaramda arar gibi
Durmadan peş,peşe yakar durdum
Ben yaşarken gördüm bu çileyi be gülüm

Can yoldaşımdı sadece bana dost,sıkıntılar
Gurbeti,hasreti sessizliği,yalnızlığı,kimsesizliği
Ben yaşarken o kocaman şehirlerde gördüm
Sanki evim olmuştu beni taşıyan arabam
Mekansız ve yurtsuz gurbetin kucağı taşırdı
İstediğim mekanlara beni durmadan
Bu çileleri ben yaşarken yaşadım be gülüm