Bana bu uykusuz şehri niye bıraktın
Bir yanı hep sana benzeyen bu insanları
Sana çıkmayacak sokakları
Bu gürültüyü, kalabalığı, ayrılığı
Kokunla kolkola gezinen bu utanmaz rüzgarı
Bana bu uykusuz şehri niye bıraktın
Ne varsa senin aldın kendinle götürdün
Hazanı güzeldir buraların dedim dinletemedim
Kal bir şiir söyleyeyim dedim, beklemedin
Yürüdün ayak izini kazıdın kaldırımlarıma
Saldın öpüşlerini kuytularımın her yanına
Sonra da aldın kendini, gittin
Bir yalan şimdi yüzünün hayali
Bende kalan koca şehir, sanki bir düşman kuvveti
Görsen tanımazsın o sevdiğin gözleri
Bütün gece uyutmuyor ki şehrin seni hatırlatan sesleri
Bana bu uykusuz şehri söyle niye bıraktın
Mustafa Hebip