Mustafa Fahlioğulları - Yaşamaktan Sayılmaz Zaman

Denizi çokça özleyen
köhne bir sandalda
gözü acılı kediler gezinir
okşanmaya hasret

Duyumsanamadan daha
mutluluğun sıcaklığı bile
rıhtımın ıssızlığına çekilen
ağlarda can çekişir
yaşanmışlığın parıltılı o son anları...

Yitmekte anılar
boşluğunda anımsanmazlığın
ve birer birer gömülmekte
denizin sonsuz karanlığında
bütün umutlar
Baharsız geçiyor yıllar,
uzun güz zamanlarında sadece
yeşermeyen kuru dalların süsü
o masum dilekler

İçten içe sarsıntılar birikip çoğalır
uysal ve bitimsiz bekleyişlerin
fay kırıklarında

Gecelerin karanlık deniz esintisinde
bir ürperişe benzer varlığı sanki,
acıların sarmalıymış arda kalan oysa
Hepsi bu..!

Bilinmezliğe bir savruluştur
onsuz'luğun boşluğu
ve yaşamaktan sayılmaz zaman..