Mustafa Erçin - Sevgileyin

İstemez misiniz
Bir avuç çöl kalmasın gönlünüzde
Ve hiç bitmesin baharlar
Hüzünlendiğinizde
Çisil çisil yağmur yağsın
Sevindiğinizde
Güneş doğsun istemez misiniz
Ve istemez misiniz
Bir anda gül bahçesine dönüşmesini gönlünüzün...
Ne duruyorsunuz o halde
Söküp atın ayrık otlarını yüreğinizden
Yeni baştan düzenleyin sevgi bahçenizi
İster papatlayın, ister menekşeleyin
Mutlaka gülleyin...

Siz değil misiniz şikâyetçi olan
Mutsuzluktan, sevgisizlikten
Ve tekdüze yaşamdan
Hâlâ bilmiyor musunuz
Kendinizin kurduğunu, kendi dünyanızı
Bilmiyor musunuz yoksa
Yürek rüzgârlarıyla avuçlarınızda döndüğünü onun
Bakışlarınız yıldızlar
Yüzünüz on dördünde ay olsun İstemez misiniz
Kıpırdatın parmaklarınızı
Israrla dokunun yüreğinize
Acıyıncaya, uyanıncaya kadar
Mıncık mıncık elleyin...

Durmayın bir kenarda esrik esrik
Ters yüz ediverin her şeyi
Yok sayın ne varsa
Sizi mutsuz eden yaşamda
Yepyeni bir dünya kuruverin sonra
Gökyüzünü “sevgi mavisine”
Yeryüzünü “sevgi yeşiline”
Ve bütün çirkinlikleri
“Sevgi beyazına” boyayın
Alın elinize fırçanızı artık
Sevin, sevilin önce
Yeşilleyin
Mavileyin
Beyazlayın, her tarafı
Sevgileyin, sevgileyin...


Mustafa Erçin