Mustafa Erçin - Katarlar Geçerdi İçimden

Hep çocukca sevdim hayatı
Ne varsa hayatımda, çocukca sevildi hep
Diken oluşum bu yüzden, beyaz güllere...
Trenler geçerdi mahallemizden küçükken
Sevgi yüklerdim yol bezgini katarlara
Baharı uzun gülücük dolu iklimden
Yollardım, adressiz kimliksiz meçhullere
İçimde hep çocukluğumu saklardım
Raylar döşemiştim içime büyüktü trenler
Trenleri de severdim, sevdiğimce hayatı
Çocukcaydı sevgilerim..

İçimdeki istasyonda dolaşan esmer trendin
Beyaz dumanlarındı pemceremdeki buğu
İsmini yazıp, resmini çizdiğim camlara sendin
Çerçeveletip kalbime asmıştım bozulmadan büyü...

Seni gördüğüm ören yerinde keçiler otlardı
Yarım bakardın ansızın gelişlerimde Tüme erdirirken bile, çocuk yanım baskındı
Anlamazdın sen çocuklar gibi
Bakardın, başımı okşardı bakışların bir yudum
Yeşil gölgesini görürdüm gözlerimin
Gülümserdim ardıma dönüp, o gölge aşkındı
İçimden ıslık çalardı uslu çocuk
Banliyö trernleri geçerdi şerhrin ortasından
Biner içimden geçerdin, burkulurdum...
Usulca uzanır pencereye o meçhul sendin derdim
Bilsen, seni de çocukca severdim...

Avuçlarında okşanan güller kurur kurur açardı
Tel örgü olurdu, yokuşlu sokağa dikenleri
Gelişinle, ağaçlardan ürkek kumrular uçardı...
Görmezden gelir selamlardık aşka dudak bükenleri...


Mustafa Erçin