Mustafa Erçin - Doğukent, Batıkent

Batık kentlerden sürüklenen
Sevda martılarıydı
Doğu kent sahillerinde
Karaya vuran ölü kuşlar
Caretta carettalar dipdiri
Ve olabildiğince mutluydular...

İmbatlar eserdi doğu kentlerde
Mevsimler hep bahardı
Koyu mavi çiy düşerdi geceleri
Peygamber çiçeklerine
Ayak uçlarında ve adım adımdı
Kıyıya vuruşu, cüce dalgaların
Denizler sakin, sessizdi kıyılar
Yeniden doğuş gibiydi uyanışlar
Tan vakitlerinde...

Soğuk rüzgârlar eserdi batı kentlerde
Uğul uğul
Geceler yirmi dört saat
Yüzyıllıktı uykular
Denizler simsiyah, adam boyuydu dalgalar
Hırçındı
Uykular sayıltılı
Uyanışlar, mahmurdu hep...

Sevda martıları yollandı bir gün
Doğu kentlerden Kanat ışıltılarıyla uyandı
Ağardı, gökyüzü
Güz çiçekleri serpildi çıplak sokaklara
Erken kırağılar düştü bir gün çiçeklere
Ayazla vuruldular ansızın
Sonra tipi, boran sonra
Batık kentlere dönüştü, batı kentler
Bir pençelik yer bile kalmamıştı
Yorgun martılara, konacak
Ağrı Dağı'ndaydı Nuh'un gemisi
Ümitler Ağrı Dağı'ndaydı
Teslim olup deli dalgalara, ölüverdiler
Mutlu ölümü yeğlemişlerdi
Mutsuz yaşam yerine...

Batık kentlerden sürüklenen
Sevda martılarıydı
Doğu kent sahillerinde
Karaya vuran ölü kuşlar
Caretta carettalar dipdiri
Ve olabildiğince mutluydular
Umurlarında değildi
Çiğneyip geçtikleri martıların
Ölü bedenleri...


Mustafa Erçin