Mustafa Erçin - Cennete Davet..

Gece berrak, gece sessiz
Ayışığı, yıldızlar ve ben. yaşamı soluyan üçlü
Güllerim var, dikeni olduğun
Dikenlerim var, tomurcuklar kondurduğun
Ben gecenin karanlık ikliminde güçlü
Sen, olanca beyazlığında, gençliğinde yaşamın
Konuşan gül, ağlayan papatya
Düşünüyorum, uyku derinliklerinde düşüncem
Rüyanda olmalıyım şu an, ya kimdir rüyandaki
Bir var mıyım, bir yok muyum
Masal mıyım yıllar ötesinden
Masalcı mı yoksa, sözleri kulağına hoş gelen
Kalbin, anıldığımda kabarıyorsa denizler gibi
Hayalim yakamozlar yaratıyorsa düşüncelerinde
Aradığım ne, nedir duymayı beklediğim
Kulağımda kırıntıları kalan sesinden
Varsan bütünleşiyor, yoksan dağılıyorum
Gel artık..Seni cennetime çağırıyorum..

Işığın gri ve puslu, yeşili bahçemde çimen Bekliyorum rüzgarla gelecekmişsin gibi
Sol gözüm lambada, sağ gözümde gölgeli hayalin
O hayal ki kıvır kıvır saçlarında bir kaç tel
Aklım uzağa gidiyor ansızın ve geliyor hemen
Kolumda hissettiğim sıcaklığın yatağında belli
Aşka dair bir umut bu, yürekte kabarık bedel
Üşüyen beni, düşleyen ben bilirim yalnız
Çağırsam diyorsan uyku öncesi son bilinç anında
Islık çalmasın karanlıklara doğru, orası ıssız
Şehir uykulu sen yorgunsun ve çok yorgun
Uyumalısın melekler gibi, kanatların yelpaze başımda
Beklerim ben uzak bir kenarda, kalbine gönüllü nöbetçi
Beyaz güllerden duvar örerim etrafına
Örümcekler kıskanır, gece lamban olur ateşböcekleri
Varlığın, inatçı yalnızlığımı getirir insafa
Bu yalnızlık dehlizinde bir çift ışık arıyorum
Gel artık…Seni cennetime çağırıyorum..

Mustafa Erçin