Mustafa Erçin - Cafe Latte

Bir saatlik Parizyen rüya
Sen'in bana, Ben nehrinin sana yöneldiği
Ve yüreklerin Eyfel, insanların bireyselleştiği
Aşkın Nirvana'ya, onun içsel Rönesansa erdiği
Fransız dekorlu, Avrasya gerçekliğinde
Tedirginlikle erginliğin birbirine karıştığı
Bir Parizyen rüya, saatlik…

Bir saatlik Parizyen rüya
Kumların camlara, bakışların canlara
Saatin kumsala aktığı, öğle tembelliğinde
Ve senle benin biz bütünselliğinde
Avuçlardaki ellerin masum gezinti
Gözbebeklerinin yüzlerde olgun yürüyüş yaptığı
Emeğin göğüs hizasında ter, emekleyenin nefer olduğu
Bir Parizyen rüya, saatlik…

Bir saatlik Parizyen rüya
Tanıdık halkın, bildik günlük telaşında
Alışın verişe baskın olduğu dükkanların dışında
Kafein sarhoşluğuna sığınılmış kafelerde İçenin içmeyene, sevenin sevmeyene
Ve kimsenin bize karışmadığı
Bir Parizyen rüya, saatlik…

Bir saatlik Parizyen rüya
Kafe Lattenin şekerle esmerleştiği kupaya
Gece güneşe, gündüz aya
Veda…Elveda yorgunluğa, içten selam aşka
Telaşın kaza… kazanın kader olduğu
Yerin yarılıp, Parisin içinde kaybolduğu
Anıların anaların dolu dolu çocuk doğurduğu kente karıştığı
Bir Parizyen rüya, bir saatlik…

Gelirken yönleri şaşıran Sen nehri
Anlayabildi mi?
Akış yönüne kalp resimli tabelalar dizdiğimi
Ve doludizgin karıştığını duru sularının bu öğle vakti
Ben nehrine..


Mustafa Erçin