Mustafa Erçin - Bilmedinki

Hiç bilmedin ki
Ne hisseder ve ne düşünürüm
Duvarlar bile bir çırpıda ezberlemişti
Senin anlamadıklarını
Kuru yeşil
Ve ayaz ayaz bakarken gözlerime
Hiç düşünmedin ki
Kırağı düşer de göz bebeklerime
Üşürüm...

Hiç bilmedin ki
Nereye bakar, ne konuşurum
Her gün tepemden bakan
Tavan bile insafa gelmişti
Yeşil bir ufo gibi
Yırtarcasına karanlığı
Uğrayıp geçtiği anlarda bakışlarının
Hiç anlamadın ki
İçimdeki ümit dağlarının
Toz duman olup ufalandığını...
Hiç bilmedin ki
Neyle sevinir, neyle üzülürüm
Üzerine oturduğum koltuk bile
Hislerimin ağırlığından olacak
Halimi pek kolay bilmişti
Eylül yağmurları yağdırıp da
Yeşertirken gözlerimi
Hiç çiçek açtırmadı ki bahar bakışların
Şöyle zambak zambak
İlk olmak ve Nisanca yağmak varken gönlüme
Hep sonbahar olurdun
Bilmem, saçlarınca sarı
Bakışlarınca ayaz
O sonbaharlarda ne bulurdun...

Hiç bilmedin ki!


Mustafa Erçin