Mustafa Dilekci - Anne

Anne, eskimez bir ömür ağacı
Bağrında eskitir, zümrütten acı
Rüzgâr gibidir mevsiminde bahar
Yaz-kış bitmez içinde ki sancı
........
Koruyucu melek evlâda anne,
Yaslanırsın bir ömür, sînesine
Mesâfeler değiştirmez ritmini
Titrer durur, sürekli meyvesine
.........
Yaşamak keyfince, ona ne mümkün
Farkındadır sırtında ağır yükün
Değişmez sırdaş, ilâhi sığınak
Eylese evlat yetmişine sükun
.....
Yıldızlar tutunur eteklerine
Rahmet yağar saçının her teline
Çağlar kalbinde coşarak merhamet
Süzülür gözünden sessizcesine
...... Anne, bir titreyen kalp, incisine
Benzemez hâl,ne sen,ne bencesine
Anne! deyince diker gözlerini
Avuçta bir kuş gibi ürkercesine
.........
Gurbet düşer annenin hissesine
Izdırap alır yoğurur pençesine
Hesapsız verir,hazırdır vârını
Duymaya bir içten 'anne! ”sesine
......
Bilmem onun muâdili var mıdır
Şu dünya anneden öte yâr mıdır
Ne mümkün cihân doldursun yerini
Annesiz kazanç, inanmam kâr mıdır
..........
Ayaklarına cennetler serilen
Duâsı divanda makbul görülen
İnsana gökten emânet verilen
Anneden artık hazîne var mıdır.