Mustafa Ceylan - Kalp Krizi

-I-
Adımı 'kalpsiz' koymuştu
Yosun gözlü feleksiz...
Seslenmişti bir ömür, ardımsıra söylenmişti hep:
-'Kalpsiz! Kalpsiz! ...'

Dokununca telime İsrafil' in kardeşi,
Sol yanıma düşmüştü gecelerin güneşi...
Hastahane yastığında duran yorgun kelime
O gözlerden alev alev damlayan
Gözyaşı olmasaydı şayet;
Uyanmazdım herhalde...

Dağların sancısını bulutlara yükleyip
Şu yalancı dünyanın koparmıştım ipini.
Harman harman savrulup, gök gibi gürüldeyip
Uçurtmamı tellerde parça parça etmiştim
İçimdeki hırçın çocukla, tutuşarak el ele
Giderdim bıraksaydı,
Giderdim ağlamasaydı...
-II-
Kendime geldiğimde
Ak giysili, ak yüzlü bir hekim
'Kalp krizi' diyordu, kalp krizi...

Yosun üstünde çiğ bendim ışıldayan
Parmağımla doktora
Feleksizin gözlerini gösterdim...
Konuşamıyordum, yazdım bir kâğıda
Uzattım öylece:
'Kalp krizi bitti hocam! '

-III-

Saltanatın bitmesi 'ölmek' asla değildir
Gözden düşmektir...

14.07.2006