Mustafa Ceylan - Ceylanım Gel Gel

Gönül vadisinde susuz dereyim
Ne çağlayanım var, ne akışan sel...
Aşkın yağmurunda zerre zerreyim
Susuz koma beni ceylanım gel gel...

Gönül toprağına attığım tohum,
Yeşermedi kaldı hep boğum boğum,
Bir yerde musalla, bir yerde doğum
Sensiz koma beni ceylanım gel gel...

Dudağında beni parça parça böl,
Öleceksen bile kolarımda öl,
Bin tarafta bomba, bir tarafta gül
Gülsüz koma beni ceylanımgel gel...
Gözümde o güzel gözlerini yum,
Özümde sen, filiz filiz umudum
Sana gelen iki satır mektubum
Pulsuz koma beni ceylanım gel gel...

Kara bulurlara döndü her yanım,
Sen meleksin amma, ben de insanım
Yıkıldım, tükendi dizde dermanım
Halsiz koma beni ceylanım gel gel...

Bulmadın beni, ben seni bulmuşum
Güzel gözlerine köle olmuşum
Herkes bağırırken susmuş, susmuşum
Dilsiz koma beni ceylanım gel gel...