Mustafa Benkli - Zaman Geçince

Sorarım, nehir gibi akan zaman geçince;
Ömrümün, kaderimle örtüşen sürecince,
Hayâlden ne bıraktı elimde, avucumda?
Akarken kaderimde keyfince, kaderince
Çarparak sağa, sola bildiği her fendince! ...

Veya ben bu akışı seyredeceğim yerde,
Düşünüp hikmetini, düşmeden `hay`a, derde;
Bilerek, hissedeydim, varoluş hikmetince
Ne yapmam lâzım diye, her vaktin eşiğinde
Sürûra erse idim zamanın beşiğinde...

Arâfat günü böyle bir beşik düşünüşüm;
Hikmeti ne? Bilemem, belki de üşümüşüm...
Anamın tâ bebekken sardığı; beşiğimde
Kattığı sıcaklığı hasretle düşünüşüm
Olmalı; bu gün benim, gönüle dokunuşüm...

Pendik, 09.01.05; 15.45