Mustafa Benkli - Muhayyel Bir Şahs-ı Hakiki'ye

Bir minik kuşumuz vardı
Gönlü güneşten de âftâp
Bir kuğu gibi şakırdı
Adıyla şavkıyla Mehtap

Sustu mu o şakıyan dil
Soldu mu o şavklı gönül
Ahir vakti ömrümün bil
Can verem solmasın o gül