Mustafa Benkli - Lokomoifim Benim

Şiir dostları, şair değilim, ama şiiri seviyorum, her birinizi zevkle okuduğum
dolayısıyla yüreklerinizle yüreklendiğim bu atmosferde benim de bir şeyler yazmama izin verdiniz, çünkü beni de okudunuz.. Lakin, benim konularım bu güne kadar yaşadığım yaşımın getirdiği konular... sanattan çok hikâye.. Herkesin kendine göre ferdî veya içtimaî tutktsu var.. Benim bir demiryol tutkum var... Nolur, hoş görün onu, kendi kendime onu yazacağım.. yedi yaşında bindim trene, mektebe gitmek için; ogün bu gündür tren benim bineğim... İşte bir hatırası ve gayet ciddi:Şimdiki ve ogünkü hal: İki Safha!
I.
Sen boşver şu Şeftreni!
Çıkar devreden freni! ..
Kalbindeki o dreni
Kes at bir operasyonla! ..

Otomatik midir; nedir?
Devir işte bu devirdir;
Sana öncelik verirdir!
Didişme Karayoluyla! ..

Durma dinlenme yok sende;
Bütün gözlerse ensende! ..
Buluşursunuz bir yerde
Nihayet bir istasyonla...

Senin yarışın işte bu;
Rakibinse gayet zorlu! ..
Şikago'lu ve Honkog'lu
İlerlemişler bu yolla! ..

Her bir yandan teyyareler,
Öte yandan seyyareler...
Hız verirken pervaneler
Yarışma olmaz faytonla! ..

Uçak; artık, sana rakip! ..
Saptırma havaya bakıp...
Yürü! de, yolunda akıp;
Şenlensin bu Demiryollar...

II.

Hatıramdaki trende
Tedaîler perde perde...
Vagonlarda herbir yerde
Ne de mesuttu yolcular? ..

Talebelerin neşvesi
Bu devrin esas işvesi! ..
Herkesin aynı hevesi;
Ne sağcılar, ne solcular! ..

O yemek vakitlerinde Talebelerle birlikde,
Vagonların her yerinde
Gruplaşırdı yolcular...

Restorana bu gidişe
Hakim olurdu bir neşe;
Talebelerle peş peşe
önce giderdi formcular! ..

Koridorlar olur şöse
Katılanlar hep dört köşe
Kimse karışmaz bu işe
Ram idi buna yolcular

Muzıka ile birlikte,
Tempo edilmiştir dikte...
Buna dikkat edildikte
Sanarsın resmi rolcular! ..

Yemekleri buram buram,
Bu oyunda hep bir meram;
Ne kaide ne de kuram,
Personeliydı kolcular! ..

Hikâye ve ya da öykü
Ne dersen de, o günkü
Restoranı Devlet Köşkü
Bilirler idi yolcular..

Bazı yolcular haşyetle,
Bazısı ciddi gayretle;
İlk gruptakiler cehtle
Olurlar idi öncüler! ..

Yürünürdü restorana,
Uyulur idi plana;
Korkmak yok vetodan yana,
Buyururlardı yolcular!

Ki o halk bizzat Kamuydu,
Kamu onun Makamıydı,
Bu 'sal' sonra uyduruldu;
Anlarlarsa o hancılar...

Bitti...