Mustafa Benkli - Dilim - Lisânım Benim

Dilim hep, dilim-dilim; düşmem vehme yeîse,
Yazmayı zevk blirim, uyduruk olmaz ise! ...

Zannetmeyin, dilimde zerre fobim var benim;
Olsa-olsa, gönlümde, dile hobim var benim! ...

Lisânıma girmişse, uygunsa; sevinirim;
Bir kelime habisse, tiksinir, yerinirim! ...

Umman diyorsam eğer, umman gördüğüm için;
Deniz demişsem, meğer, mavi gördüğüm için! ..

Lâkin, kültürümdeki tek harfe olmam düşman;
Gerek Ecnebî, gerek, İslâmdan olsun mihmân! ...

Her bir kelime benim, toprağım kadar helâl;
Lisânım istikbâlim, Toprağım'sa istiklâl! ..

Solculuk her millette, milliyetçilikle eş;
Bizde de, ne hikmetse? Kelimeye tebelleş! ...

Bir kelimenin kaybı; kültürü, harsi ihlâl;
Her kelime kaybıyla bir gün gelir izmihlâl! ...
Bu kelimeler size neyi hatırlatıyor?
Ata'nın Nutuk'undan ne diye atılıyor? ...

Özümüzü mâzîden o mânâlarla aldık,
Düşman kesildik birden, bilmem, nasıl aldandık?

Bizi tarif eden o kelimeler yok olsa
O zaman derler ki, o, köksüzdür; ne de olsa! ...

İlmimiz, Hakk Din'imiz; mezceden dilimizdir! ...
Dile gelen hissimiz lisân kemâlimizdir! ...

Dilim; dînime ait kelimeleri hâmil! ...
Her ilime müsâit, tam bir lisân-ı kâmil! ...

Şimdi, beni ben eden; İslâm kokan ne varsa,
Hepsini kökten kesen teâmülde ne varsa?

Eğer devam ederse, kıyımla süren bu hâl;
Ya ânî bir uyanış, yoksa, yakın izmihlâl!

Ümitsizlik yok asla Türklüğün kanununda;
Varlığı müjde sana, Gençliğin hamurunda!