Mustafa Benkli - Ben Nefesten Kesildim

*Dün akşam Sitede uğradığım Gönül Dustları âdetâ aşk ile sevda kesilmişti Ben de nefesten kesildim! Ve bu sırlar ilham oldu sevdalı gönüllerden bana*


Keşke sevemeseydim diyecek gibi oldum
O gün bu gün günahı başımı yedi benim
Cirmi nedir ki diye soracak gibi oldum
Natıkam çıktı elden âdetâ lâl kesildim

Ne bilirdim cirmini kendimi bilemezken
Kendi bünyemde bile ölçüsüz iken nefsim
Sevmenin hecesiyle nefesler kesilirken
Takıldığım noktada dikildim mil kesildim

Dikildiğim zeminde alevler nârlar gördüm
Sevda alevli narlar üstümden uçtu benim
Değdiğini eriten lâvdan kanatlar gördüm
Mil iken kavrularak eridim mum kesildim

Toprağa serilirken bir tatlı hava esti Meğer sevda çağımın meltemiymiş bu benim
Baktım dağlar eriyor manzara çok enfesti
Ben ise hayretimden donup buzul kesildim

Kendimle buluşurken buzum çözüldü birden
Sevgim terletti beni su oldum sel kesildim
Kelimeler sel oldu iradem çıktı elden
Gölde biten kamıştan inleyen tel kesildim

Kendime gelmem için sevmeyi öğrettiler
Genindedir dediler anında gen kesildim
Hak Peygamber Sevgiden yaratılmış dediler
Dağlar ondan erimiş dedim de dil kesildim

Sevmenin ne ölçüsü ne de sınırı vardır
Sevgiye nisbet ettim cirmim sıfırdır benim
Sevdiğini metihte hayatın tadı vadır
Aşkımı ikrarımda kıyamda kul kesildim