Mustafa Aslan (Dertli Şair) - Hayatım

Anlatmak istiyorum derdimi,
Acaba dinleyen olacak mi?
Bu siir de yazdiklarimi,
Kimse ciddi olupta,
Okuyacak mi?

Yaziyorum bu siirde kisa bir hayatimi,
Hep acilarla dolu olan,
Hep iskence içinde,
Yasadigim hayatimi anlatiyorum.

Çocuk yasimda geldim,
Gurbet denen batakliga,
Kendime bir yol çizmek istedim,
Hiç bir yol bulamadim,
Hergün agladim,
Özlem çekiyordum,
Hergün kavga vardi evde,
Babam hergün evden kovardi,
Annem hep acilarla yasadi,
Kimin için mi?
Bizim için,
Ben ve iki abim için,
Daha çocuk yastaydik,
Hayatin anlamini bilemiyorduk,
Kendimizi derslerimize vermistik,
Taki ben ilk defa asik oldugum güne kadar,
Birini sevmistim,
Oda beni seviyordu,
Ama kader aglarini örmüstü,
Sevdigimi ecel aldi elimden,
Küçüktüm,
Daha 14 veya 15 yasindaydim,
Sevdigimin ölümünden sonra kendimi siirlere verdim.
Belki ondan osnra çok sevmisimdir,
Ama hiç birinde sevilmedim,
Sevgiyi disarida ariyordum,
Yillardir da aradim,
Ama hiç bulamadim,
Hergün gizlice agladim,
Hayatima isyan ettim,
Dertlerimi kimseyle paylasamadim,
Anlattiklarim kisiler tarafindan dinlenilmedi,
Dinlenildiyse bile alay ettiler,
Bende derdimi siirlerle anlatmaya basladim.
Erkek adam aglar mi?
Aglarmis,
Hemde kana kana,
Içini çeke çeke.
Ailem dagilmisti,
Ve sonunda olan oldu,
Artik olgunlasmistik,
Ben ve abilerim kendi ayaklarimizin üstünde durabiliyorduk,
Ve annem artik dayanamiyordu,
Hergün aglamaktan,
Hergün bizim ezildigimiz görmekten bikmisti,
Ve en sonunda babamdan ayrildik,
Çok olay geçti aramizdan,
Ama biz yilmadik,
Dayandik,
Babasizliga zaten çocuk yasta alismistim,
Babam gurbet ellerde,
Bizse türkiyede geçim savasindaydik,
Annem yemedi yedirdi,
Giymedi giydirdi,
Tek istedigi okuyup adam olmamizdi,
Ama nerde bizde o yürek,
Biz kim adam olmak kim,
Hay yiyip Harman savurduk,
Anneme belkide hiç destek olmadim,
Hep kendimi düsündüm.
Simdi hala babasizligi yasiyorum.
Bazen onun arkasindan söz sayiyorum,
Bazende onun için kana kana agliyorum,
Babasizligi iyi bilirim,
En bastata sevgisini.
Hep bir yolda gidecegim dedimya,
Bu yol askin yoluydu,
Beni seveni bulmak istiyordum,
Ama bulamiyordum,
Okulu biraktim 2003&2004 yilinda,
Annem yikilmisti,
Oysa ben çalisip kendi ayaklarimin üstünde durmak istiyordum,
Ama oda olmadi,
Çalistim,
Ama ha var ha yok,
Para heresy degilmis,
Sevgiden mahrum büyüdüm,
Sadece anne sevgisi,
Diger sevgilerden mahrumdum.
Dayanamadim,
Adam olmak için okula tekrar basladim,
Ilk 3 ay çok iyi geçti,
Ama ondan sonra,
Tekrar hastaligima yenik düstüm.
Bir taraftanda iyiydi aslinda,
Birine asik olmustum okulda,
Okadar sicak, Okadar can yakin biriki,
Onu benim olmadan kiskanmaya baslamistim,
Yaninda erkek gördümmü deliriyordum,
Tanismistik,
Konusup, dertlesiyorduk,
Çok iyi anlasiyorduk,
Ama ona onu sevdigimi anlatamiyordum.
Bekliyordum sadece.
Ramazan bayrami geldi,
Bende ona numarami vermistim,
Bana mesaj atarak,
Bayramimi kutlamisti,
Bende onun,
Ve onun için yazdigim siiri göndermistim,
Çok hosuna gitmisti,
Bir an dayanamadim,
Ve onu sevdigimi yazmaya basladim,
Ama cesaret edemedim göndermeye,
Ama arkadasim yanlislikla gönder tusuna basti,
Ben gitmesin diye telefonu bile kapattim,
Ama gitmisti,
Okumus ve sasirmisti,
Belkide sevinmisti.
Bir ay böyle bekledim,
Ondan bir cevap bekliyordum.
Ara sira bulusup konusuyorduk,
Bazen telefonla konusurduk,
Bazende gecelerce mesaj yazardik,
Içimde bir korku vardi,
Sevmemeye yemin etmistim,
Ve onun için yeminimi bozmustum,
Ya buda beni sevmezsen,
Ya beni sevipte, birakip giderse,
Ben ne yapardim,
Bilemiyorum.
Ama bekleyisimden sonra,
Evet cevabini aldim,
Ve bir anda sanki dünyanin en mutlu kisisi bendim.
Ikimizin düsünceleri çok degisikti,
Ama ikimizde birbirimizi üzmemek için elimizden geleni yapiyorduk,
Belki oluyordu,
Belki de olmuyordu,
Bilemiyorum.
Ama yinede mutluyduk,
Ayni okulda oldugumuz için,
Birbirimize çok yakindik,
Bu hosumuza gidiyordu,
Ama dedi kodulardan korkuyorduk.
Ama artik hiçbirsey farketmiyor,
Biz beraberiz,
Ve beraberligimizi nerdeyse herkez biliyor.
Bazen onu kirdigim oluyor,
Aslinda bazen degil,
Haftanin 4 gününü kesin onu kirarak geçiriyordum,
Bazi yönlerden hakliydim,
Bazi yönlerdende haksizdim, çok abartiyordum,
Ama elinde degilki,
Onu kimseyle paylasmak istemiyordum,
Sadece ben bakayim, kimse bakmasin,
Sadece ben yaninda oturayim, baskasi yaklasmasin,
Bilmiyorum belki gerçekten sevmeyi abartiyorum,
Ama elimde degil,
Onu ölümüne seviyorum.
Ona olan sevgim gün geçtikçe artti.
Yarin Pazar,
8 mayis 2005,
Yarin bizim beraberligimizin 5. ayi,
Daha çok güzel günler geçecek bence.
Ailem karsi çikiyordu bu iliskiye,
O yüzden aileme güvenim kalmamisti,
Baskalariyla geçinip,
Baskalariyla arkadaslik yapiyordum,
Taki beni arkamdan vurduklari güne kadar,
Iste o gün anladim,
Tek güvenebilecegim kisiler,
Ailemmis ve tek sevdigim.
Simdi çok mutluyum,
Hem ailemle,
Hem sevdigimle,
Sevildigimi hissedebiliyorum.
Iste bu benim çok kisa özetlenmis bir hayatim,
Belkide size uzun gelecek,
Okumayacaksini,
Sadece basini ve sonunu kontrol edeceksiniz,
Ama farkertmez.
O sizin bileceginiz bir sey.
Benden bukadar,
Inanmazsiniz,
Bu siiri yazarken okadar çok agladimki,
Bir anda heresy gözümde bastan canlandi.

Bir seyi simdi iyi bilinki,
Artik çok mutluyum.
Ve bu siir askimi ölümsüzlestirecek.


Tarih Ve Saati: 07&05&2005 19:16