Mustafa Aslan (Dertli Şair) - Eve Girdiğimde

Eve girdigimde soguk bir odam,
Ekrani kararmis bir bilgisayarim,
Duygu yüklü sarkilarim ve,
Izmarit dolmus kül tablamdan baska neyim varki.
Ne bir güler yüzle karsilayan anne,
Ne bana destek olan bir abi,
Bunlar birer yalan anladim,
Ne annenin nede abinin bile hayri yokmus,
Herkez kendini kurtarma çabasi içinde,
Duygularini kaybetmisler.
Eve girdigimde ne karnin açmi diyen anne,
Nede konusup dertlesecek bir abi,
Ikiside kendi halinde insanlar,
Beni neden umursasinlar.
Girdigimde odama,
Pencerem sonuna kadar açik,
Müzigimin sesi haykirici,
Ve içimde büyük bir yangin,
Derdimi paylasacak kimim varki.
Geceler söyleyin bana bir umudum yokmu,
Sarar bedenimi hüzün, ruhum yoruldu,
Bu dünya varya beni çok iyi korkuttu,
Ve umutsuzluk beni tamamen yuttu.
Eve girdigimde bir his içimde,
Girdim sanki otel koridoruna,
Tek gidecegim yer,
Sakin odam,
Benim yalnizligimi bilen odama girer,
Sessizce,
Hiçkirarak aglarim, Gizlice,
Kimseler bilmesin,
Kimseler duymasin,
Aglasin gözlerim susmasin,
Yansin bedenim,
Yansin,
Kimin umrunda,
Sen yalnizsin.
Dogdugum gün gülmedim'ki,
Kaderim beni simdi güldürsün.
Ben geçmisimdeki acilardan ölmedim'ki,
Bu yalnizlik beni öldürsün.
Beni kimse hiç sevmedi'ki,
Bu içimdeki yanginimi söndürsün.
Geceler bana beni anlatiyor,
Susmuyor,
Susturmuyor,
Yakiyor,
Ama yaktirmiyor,
Geçsede ömrüm böyle,
Buna zaten kimse aldirmiyor.
Eve girdigimde beklerdim,
Annem karsilasin beni öpsün,
Alsin abim odasina götürsün,
Öldügümdede diger abim gelsin beni gömsün,
Babamda son kez gelsin ve beni görsün.


23-05-2007 21:03