Mustafa Aslan (Dertli Şair) - Al Yar!ab

Melek sandim insan oglunu, yanilmisim,
Oysa ben seytanla oynamisim,
Söylenenlere aldandim, kandirilmisim,
Birakin beni öleyim, dünya cehenneminde yasamisim.

Yas oldu yirmiiki, ne degisti'ki,
Hersey ayni acimaziligini savunuyor,
Kimse kimsenin duygusundan korkmaz'ki,
Kader acimasizligi bizleri savuruyor.

Gelin derim üstüme, yikin beni gücünüz yeterse,
Sonuna kadar sever bu yürek eger severse,
Dönüsü olmayan yola girer bu beden eger giderse,
Bu dünya evine benim yüregim kapali.

Biktim dedigim halde, hala yasiyorum,
Ben geceler boyunca Allahima yalvariyorum,
Al canimi ya'rab al, dayanamiyorum,
Bu dünya çok sahte, insan ogluna bakamiyorum.

Bir zamanlar korkusuz bir sovalye sanardim kendimi,
Ölüm bilirdim bu dünyadaki en büyük derdimi,
Kimse yikamaz, bölemez derdim günlerce sevgimi,
Ben bölündüm, ben yikildim, al ya'rab su bedenimi.
Topraktan geldim, atesle kavruldum,
Ben hiç bilmedim, neredeydi benim yurdum,
Ben fakirken bile, yüregimden soyuldum,
Al ya'rab canimi, ben bu dünyada boguldum.

Umudum hiç yoktu yasamakta, ümitlerle yasadim,
Hiç durmadim, her saniye bir büyük sevda aradim,
Buldum derken, insan oglu iste onada aldandim,
Ya'rabbim sen verdin sen al canimi, ben bunaldim.

Ölmeden soguk bir beden var bende,
Bir eksiklik, bir yenilgi var bedenimde,
Ben öldüm, bir kez degil bin kez,
Biliyorum bir gurur vardi elbet benim içimde.

Isyan ettim, Allahima degil, yasantima,
Sen insan degildin, çikmasaydin karsima,
Bir tokat atmasaydin keske umutsuz dünyama,
Canimi sen aldin, ölmeden tükürdün topragima.


20-02-2007 23:28