Mustafa Alperen Taş - Şehidime

Bir ananın bir evladı,
Geceleri onun için uyandı,
Kalktı beşiğin salladı,
Türk iline bağışladı.

Bir vatan gözüyle baktı,
Hastalandı, sabahladı,
Sineye karalar bağladı,
Onunla beraber ağladı.

Bir kuş misali dolaştı,
Dereler, tepeler aştı,
Her zaman kucağın açtı,
Niceleriyle savaştı.

Bir ananın bir evladı,
Evin kapısın araladı,
Ana oğulu uğurladı,
Asker ocağına yolladı.

Tek derdi Ünzile'ydi, vatandı,
Doğruyu anlatandı,
Kalbine Türk'ü katandı,
İğne misali kalbe batandı.

Asla yalnız kalmadı,
Tek başına uyumadı,
Gözünü hiç kırpmadı,
Bir ana vardı, yar vardı.

Öğreteni kumandandı,
Yanından hiç ayrılmadı,
Sanki büyük bir vatandı,
Ve hala batmayandı.

Kumandan bir ummandı,
Oğul ise bir umandı,
Ne aldıysa ondan aldı,
Namını vatana saldı.

Yine bir çatışma vardı,
Yine bir oğul vardı,
Gözündeki yine vatandı,
Derdini unutandı.
Çıktı namludan yol aldı,
Kahpe bir kurşun saplandı,
Bir evin bir oğlu uzandı,
Son sözü yine vatandı.

Gördüm nasıl bir zamandı,
Ağzımdan çıkan bir amandı,
Evlat ne kadar yamandı,
Sanki kurşun kalbime saplandı.

Sanki benim bir parçamdı,
Gördüm, çünkü yanımdaydı,
Bilirim, oradaydı,
Uzak değil, kucağımdaydı!

Otuz dört alparslandı,
Otuz dört aslan parçaydı,
Ama unutmayandı,
Bize el sallayandı.

Vatan dendiğinde kabarandı,
Ama artık bir yalandı,
Yalan doğru olamazdı,
Doğruluktan ayrılmazdı.

Anası son duyandı,
Gözleri yaşla dolandı,
Bizim gibi ağlayandı,
Ama oğul bir aslandı.

O gün bize çok dardı,
Neydi şehitliğin ardı,
Geceyi kahpe kurşun yardı,
Milletimi ağlatandı.

Sağ olan yine vatandı,
Yine kalplerde atandı,
Gökte bizi arayandı,
Mustafa seni unutmadı.

Gördüm, kucağımdaydı,
Alnındaki al bir aydı,
Gökten bir yıldız kaydı,
Bayrakta yerini aldı.