Murathan Çarboğa - Anlatamayanlar

Her kum tanesi denizi özler Olric,
beylik laflar ettiğime bakma, inancın
dağılmış mabedinden kalma birkaç
sözcük var elimde. imgenin kaç
köşesi vardır Olric ? hangi ses uçurur
söylemin mecalsiz kanatlarını?

Bugün, balıkpazarından firar
bir deniz rüzgarı kondu avcuma.
çürümek suya yakışmıyor Olric.
sıyrılmış pulların yaldızladığı bir lağım
akıyor şehrin altında. bulvarların kara
ırmağı ışık vermiyor oysa.

Bana şapka devriminden bir imge
ver Olric. kırklı yıllardan olsun.
siyah-beyaz selamlaşılan serin
çay bahçelerinden ses versin hayat.
teknobarlarda maya tutmuyor şiir,
pavyonlar ölü doğmuş kafiyeler kusuyor.
Bugün, denize açılan bir bahçe düşledim Olric.
ihtiyarlar gibi uzun uzun baktım pencereden,
içimde kuduran kadran hep geçmişe deviniyor.
oysa gencim. taşranın uçsuz bozkırında
hayaliçalınmışgençihtiyarlardan biriyim ben de.
bugün tenimdeki tuz izlerini sakladım Olric.

Hayatı roman kalabalıklara yanaşalım Olric,
her insanın bir öyküsü var, bir şiir de benden olsun.
boş sayfalara düşülmüş dipnotlar dökülsün etimizi
kopararak. şarkı sözlerinden bozma sloganlar atalım
caddelerde. bozgunu kutlayalım Olric. şiirden terk alaylar
geçsin önümüzden. aldırmayalım. anlatamayalım yine de.

Her kum tanesi denizi özler Olric.
beylik laflar ettiğime bakma, susmanın
erdeminden geçmiş birkaç sözcük var elimde.
zaten hayat hiçbir zaman yetmeyecek şiire.