Murat Kılıç - Çocuk Olmak

Bir çocuğu dinlemek.
Onun rüyasına anlam verip,
Yüzündeki tebessüme gülümsemek;
Bir başka seyir.
Gözleri pırıl pırıl,
Küçük elleri tarifsiz.
Henüz minicik bir yürekle,
Yaşamaya öğreniyor hayatı.

Kardeşim, yeğenim.
Belki de komşumun çocuğu.
Arkamdan âbi diyerek seslenişleri,
Bir başka yankılanır kulağımda.
Eline bir şeker verdin mi, Kesilir ağlaması gözlerinin.
Unutur tüm düşündüklerini bir an.
Dalıp gider şekerliğiyle tatlılığın.

Keşke dönebilme şansı olsa insanın,
O heyecan fırtınası mevsimlere.
Yeniden yaşansa o yorumsuz duygu.
Ama öyle bir yerdeyiz,
Bambaşka bir alemdeyiz ki;
İçimizden eksilmez sınırsız bir korku.
Ve sonunda anıların gölgesinde
Ne umudumuz yeşerir,
Ne de yüzümüzden hüsran çizgileri silinir.