Biz.
Yani sen ve ben.
Çok ayrıyız, çok farklıyız.
Birbirimize gece gündüz kadar uzağız.
Senin albenili halin var;
Titrek sesin,
İstemli olarak derin uçurumlara itebilecek
Gamzeli gülüşün var.
Sen bir sahil kentisin.
Bense karlı bir doğu kasabası.
Senin kartpostallardan çıkmışçasına
Okyanus kokan teninle,
Cazibeli, yeşilli mavili ılıman hallerine karşı,
Benim bu bozkır vari,
Acılanmaya meyilli, tekdüze,
Oldurulmuş bir resmimden başka
Hiçbir şeyim yok.
Belki yönünü yitirmiş bir pusulayım.
Sen ise hiç tanımadığım bir yabancılık.
Ancak anlayamadığım bir şeyler var içimde.
Ve sen gelince aklıma,
Tanımlayamıyorum kendimi.
Adı nedir bunun bilmiyorum.
Bilinmez bir paylaşım!
Kaderin elleri dokunuverdi beklide bize.
Aynı anda kalbimize.
Ama bildiğim bir şey var ki;
Bizi bize bağlayan bir şeyler var.
Bizi bize bağlayan bir şeyler var.
.