Sana kırgın değilim.
Kızgın da sayılmam.
Zaten insan düşündüğüne kızabilir mi?
İçimde sadece bir burukluk var.
Belki isteyerek, belki istemeyerek.
Ama bu benim seni,
Düşünmeyeceğim anlamını çıkarmaz ki.
Ben belki senin de,
Bir kalp taşıdığını düşünüyorum.
Yoksa haksız mıyım?
Anlasana artık, sen benim armağanımsın.
Yüzyıllardır beklediğim,
Kabul olmasını dilediğim duam,
Bilip bilmediğimsin.
Sana hayalinde tasarlayamayacağın,
Ancak duyduğun zaman,
Varlığını hissedebileceğin,
Yaşanılması gereken,
Her şeyi vermek istiyorum.
Ben sadece seninle,
Karşılıklı çay içebilmek,
Ay ışığında sokak sokak dolaşabilmek,
Yağmurlu bir günde,
Bir şemsiye altında omuz omuza olabilmek,
Düşüncelerinde yer edinebilmek istemiştim.
Halen daha bu düşüncelerimde ciddiyim.
Seninle olmayı başarabilirsem,
Bu dünyada hayat olduğuna inanacağım.