Muhlis Şutanrıkulu - Kömür Sobası

daima üzerinde
kulupluda su kaynardı
bazen par par yanardı
bazen kendini zor ısıtırdı
arkasına minder koyupta
ayaklarımı uzatırdım
ateşini seyire doyum olmazdı
kestane patlatırdık çayı demlemeye koyardık
borusuna elbise asardık kurusun diye
fırınına patetes atıp közlerdik
çocukluğum seninle geçti
ilkokul önlüğüm sende eridi
ellimi yaktın yinede küsmedim sana
şimdi çekip gittin ansızın
kömür sobası
anılarım seninle kül oldu