Bir saba makamı onu dinlerken,
"Ben kimim?" deyip de sordu da gitti,
Kader kıskacında akrep emerken,
Rüyamı belaya yordu da gitti.
Dedi yazındır bu alna çakılan,
Bilinmez kınadır cana yakılan,
"Ah Yarim" deyip de oltaya takılan,
Yüreği karaya çaldı da gitti.
Derdi dert bilip çarem kurutup,
Günahı fâş et sevabı unutup,
Aşkın kuralı diyerek avutup,
Firâkı başıma ördü de gitti.
Dili lâl edip, düşürdü hem dile,
Elifi lâmı okuttu cehl ile,
Sesi unuttum sükûtunu bile,
Mahremin diyerek sustu da gitti.
Çölün kumuna âb-ı hayat deyip,
Taze gülümü ekti de gitti.
Zannederim âh zannıma gülüp,
Perdeyi peşinden çekti de gitti.
Muhammet Coşkun