M.Mahzun Doğan - Eşkiyanın Elleri, Fesleğenler ve Kanayan

EŞKİYANIN ELLERİ, FESLEĞENLER VE KANAYAN

Eşkiyanın elleri, fesleğenler ve kanayan


Sesinden öpemedim, dokunamadım gülüşüne, yüzünle uyandım da

Serseri bir güneş, çıplak ayaklarının hiç basmadığı bir balkonda
Pervazına, teneke kutularda fesleğenler, filbahriler dizmediğin
bir pencereden elbette eksik görünüyor Ankara. Ne yapsam
onarılmayan kırık bir gök, gri bir gürültü Sevgi Sokak. Aşklar da
Yaramı öpüyorum, o hep büyüyen yaramı dudaklarda... boyunlarda...

Öpemedim gülüşünden, dokunamadım sesine, uyandım da yüzünle

Neredesin nerede? Bir fotoğraflardasın, bir düşlerde
Kırılma noktasından uykuların savrulup yiten bir tülde. Çırpınan
pencere, uçuşan kent, kanayan ülke, uyuklayan kapı kolu, ağlayan
balkon, çıplak ayaklarının bir kez olsun basmadığı

Bunlar yaramazın, eşkiyan, en küçük oğlunun elleri
seni özlüyor fesleğenleri okşadıkça