Mikdat Bal - Ateş Pahası

Bir gün sultan Süleyman merak ettiydi ava
O günü avlanmaya müsait idi hava
Lakin av dönüşünde yağmura tutulmuştu
Yağmurun şiddetinden sırıl sıklam olmuitu
Can derdine düşerek sığındılar bir taşa
Erkanı yanındaydı vezir,serasker,paşa
Hava azcık açınca bir kulübe gördüler
Gidelim kulübede ısınalım dediler
Kulübede ki çopan buyurunuz söyledi
Hoşbeş ettikten sonra hepsine yer eyledi
Padişah memnun kalır yüzü güler neşeden
Bir ara boş bulundu laf attı bol keseden
Der ki bu ateş şimdi bin altına değerdir
Zeki çopan o anda padişahı dinlerdir
İyice kurundular tam oldu hizmetleri Padişah vermek ister çopana üçretleri
Ne kadar borcumuz var padişah der çopana
Çopan der padişahım binbir altın ver bana
Padişah zanneder ki çopan cahilin biri
Herhalde rakamları tanımaz bu serseri
Padişah çopana der biz avlandık sahanda
Akıl erdiremedim ne sır var bu pahanda
Çopan yere eğilir kelle kaygısı ile
Padişaha arz eder yüksek saygısı ile
Padişahım bir altın burda yeyip içtiniz
Ateş için bin altın değeri siz piçtiniz
Padişah sarfettiği sözünü hatırladır
Binbir altını hemen o çopana fırlatır
Bu tabir ondan kalma 'Ateş pahası” diye
Lafı atmadan önce düşün bir kaç saniye