Değer vermez kimseye, kendi işine bakar
İşi düştüğü zaman akrabayı hatırlar
Keser irtibatını, zaman su gibi akar
Kışı aştığı zaman, akrabayı hatırlar
Büyük küçük tanımaz, böyle şeyleri bilmez
Akrabalık bağı var, bu öyle kolay ölmez
Yıllar geçer aradan, ziyaretine gelmez
Yaşı taştığı zaman akrabayı hatırlar
Elinden bir şey gelmez göz çıkarır kaş ile
Eğer açlık çekip de çocukları yaş ile
Tenceresi boş kalıp, içi dolu taş ile
Aşı piştiği zaman akrabayı hatırlar
Başına bir hal gelir, kaçar seni görünce
Dünyada adalet var her şey yerli yerince
Kendisi hastalanıp, başı derde girince
Leşi şiştiği zaman akrabayı hatırlar
Herkeste bu hastalık yoktur bunun velisi
Bundan hep yakınıyor belki yüzde ellisi
İnsanlar çok acaip hep ne oldum delisi
Kişi şaştığı zaman akrabayı hatırlar