Metin Yaltı - Pusu

...................................Bir Devrimcinin Ölümü
Bir günün gecesinde
geç saatlerin son çeyreğinde
bir korku duydu birden
derinlerinde yüreğinin
sokağın yalnızlığıncaydı
soğuk bir terleme
üşüyüp ürpermek gibi bir duyguydu
yenilginin ezikliğini duydu.

Kararlı kalkan ellerindeki
soğuk namlu kusunca alev alev
kusunca kurşunları
tükenir sanmışlardı
yüreğindeki sıcaklık
gözlerindeki yaşama sevinci
'sevidir devrimcinin direnci
izlenmişti gün boyu
belirsiz gölgelerce
her köşede, her yerde varmışlar gibi
nereye gitse suskun bakışlar
aynı anlamı taşıyordular
bugün
bu gece
birazdan geleceğiz dercesine
donuk ve soğuktular.

Yüreğini saran duygu
bilinçlendi.Korkmamaktı bu.
olüm nereden ve nasıl gelirse gelsin
yiğitçe karşılayacaktı
ona bırakırlarsa eğer
'seviyorum seni' diyecek kadar
'seviyorum Türkiye' bir zaman
-sevgilisiyle başbaşa bir zaman- ölüm o zaman
dudaklarındaki tebessümdü.
duyuyordu ölümü
olüm koltuğundaki kitaptı
bir o kadar yakındı.

her köşede karşılamış
gölge gölge gülmüşlerdi
soluk gülüşlerle dolu yüzlerini
parlatıyordu soğuk terleri
belleğine korkuyu işletmek içinmiydi?
kanlı dişlerle bezenmiş yüzleri
ama bilmiyorlardı
'korkmak yok,yılmak aslakararıydı.

Bir günün gecesinde
saatlerin son çeyreğinde
susturup bir kurşunla yüreğini
öldürmek istediler
gözlerindeki yaşama sevincini...

Düştü yere
yıkılan bir çınar gibi
uzadı cesedi sokağın yalnızlığınca
kapanan gözlerinde sevinç dondu
dudaklarındaki gülümseme
ölüme inat duruyordu.

yorgundu.
Şimdi uyuyordu
baktılar ürperdiler
sanki yaşıyordu...

20,12,78 Şişli