Metin Yaltı - Mavilerim Kırmızıydı Önce....

Seni tanımadan önce
Renklerden kırmızıyı severdim
Küçüktüm.
Biraz Cim bom aşkıydı
Biraz da babamın etkisi vardı
Kırmızıyı sevişimde...
En çokta al şali kumaşta sevmiştim
Ay yıldızı ve alı.

Büyüdükçe sonra
Başka anlamlarla çıktı karşıma.
Önce dudaklarda çarptı bana
Yüreğimde bilmediğim sancılar
Kor olup içimi yaktılar
Bilenlerin kimi adına tutku
Kimisi aşk dediler…

Yaşamım boyunca
Bir yanım hep al olacak anlaşılan
Hem doğa, hem toplum
Gösterdikçe yüzünü
İçimi yakıyordu
Kırmızının toplumsal biçimi…

Düşündükçe...
Başladı usumda
Renklerin resmigeçidi.
Saçmalık deseniz de
Karaya yüklemişim bende suçu.

Şaşırmıştım..
Üç ana renk içinde.
Beyazın olmadığını öğrendiğimde
O zaman anladım ki
Masum değildik hiç birimiz
Bir biçimde…

Renklerin işlevini araştırın gerekirse
Uyumun rengi beyaz olur.
Tüm karışımların
Ve birlikteliklerin rengi olduğundan… Her rengin ana işlevi
Bir biçimde
Yaşamı paylaşmak olur.

Objektif olmak gereğince
Birinin yok üstünlüğü diğerine
Mavinin öne çıkışı sevgilim
Seni görünce...

Farkında değildim
Mavinin böyle güzel oluşunun
Sabaha gözlerimi açtığımda
Ne harman yerinde
Ne ilk Boğaz'ı geçişimde…
—Ki benim denizi ilk görüşüm
Haydarpaşa Garı'ndandı-
Maviye dönüşmesinde kırmızılarımın
Gözlerinin büyük bir payı vardı.

Yiğitliğimde,
Böyle dimdik duruşumda
'Mavi dünyam' deyişimde
Her sebebimde, gözlerin vardı

Bilirdim
Diğer renkleri unutmamam içindi
Bazı bulutlanırlardı
Sağanak, sağanak
Yağmur üzerime inerdi
Bazı karardı, deniz gibi olurdu
Dalga, dalga
Üzerime gelirsin sanırdım.
Çoğunluk pırıl, pırıl bir gök
Dingin bir deniz gibiydi gözlerin sevgilim.
Mavi güler, mavi gülümserdin.

Yaşamın renkleri içinde
Maviye yükledim bütün sevinçlerimi
Kırmızılarım maviye döndü
Seni sevince.