atmasın kimse kimseye çamur
çünkü izi kalır.
bir çin öyküsündeydi sanırım
baba oğul söyleşir
baba bilge mi bilge
oğluna verir bir tahta, der
-kırdığın her kalp için
bir çivi çak bu tahtaya
oğul bir anlam vermese de bu işe
günler geçer çiviyle dolar tahta
dolunca da varır babaya
-dediğin gibi baba
kırdığım her kalp için çivi çaktım buraya...
Baba, -üzgün mü üzgün-
belli etmez ama
der ki oğluna
-yaptığın her gönül için bir çiviyi sök buradan
günler geçer çiviler biter birgün.
çiçek bozuğu yüzlü tahtasıyla varır babasına oğul
bilge baba der ki oğul
kimseyi kırma incitme asla gönül
alsanda kırdığın gönülleri
olmaz eskisi gibi
izi kalır.