Metin Yaltı - Hüzün

Nasılda güzeldi o günler
Bir tanrıça uyanırdı
Her sabah yatağından…
Gülümser,
Çok güzelsin derdi
Hayranlıkla bakarlardı
Tavandaki aynalar.

Nedenini bilmiyordu?
Birden kesti aynalar
Sabah gülümsemelerini
Sırtını döndü düşlerindeki prens
Yatağını ayırdı sonra
Parfüm kokularının yerini
Hüznün kokusu almıştı.
Bunlara ne olmuştu?
O da küstü…
Tavana
……aynalara
………dört duvara birden küstü
Yatağından vazgeçemedi.
Yatağı sıcaktı.
Bilseler içi de…
İçi de öyle sıcak
İçi de hala sıcaktı.

O zamandan beri hep
Yüzükoyun uzandı…
Bilmiyordu.
Kaç zaman oldu.