Metin Uz - Gurup

Sardunya kırmızısı,güneşin ışıkları.
Gurup vakti delerken, kurşuni bulutları...
İçte bir volkan patlar,gökyüzüne dağılır.
Tutuşur mavi kubbe,yanar kavrulur bozkır...
Güneş durur ufukta, hazdan titrercesine.
Bir sevgili, bir yar i,ay ı beklercesine...
Bir an daha da büyür batmamak yere.
Zannedersin o kubbe, yanıp göçmek üzere...
Bu muhteşem yapıyı, sende huşuyla seyret.
Geçen zaman içinde, bu an ayrı bir servet...
Gece lacivert,siyah elbisesini giyer.
Süsler elmas yıldızlar,gökleri birer,birer...
Mor sislerden tülleri, çeker üstüne toprak.
Serin bir mutlulukla, kımıldanır her yaprak...
Geceye hazırlıktır, yanar bir,bir ışıklar.
Tenha köşelerine, çekilirken aşıklar...
Her gurup akşamında, başlar içimde hüzün.
Kalmaz neşesi dostlar,böyle geçen gündüzün.
Seyret ki bu tabloda, gün bir ölüm faslında.
Hayatın bir sırrıdır, gurup vakti aslında..