Metin Uz - Bahar Renklerine Bürünmüşken

Bahar renklerine bürünmüşken...
Yağmur taneleri,bereket taşırken toprağa....
Gözlerinin ateşi ısıtırken yüreğimi,
Yeni bir filiz gibi,
Fışkırsan duyguların derininden...

Anlatılmaz bir sevdanın,
Güzelliğini taşısa gözlerin...
Yeni açan yaprak narinliğinde
Bir dokunuş,
Bir seziş
Bir esinti yumuşaklığınca
Tenin her dokusunda,
Yaşam...

Yıllar yılları kovalasa
Deli lodosların açtırdığı
Bir tomurcuk güzelliğince sen
Bir gülsen
Bir anlatsan sevdayı...
İçten
Derinden...

Bahar renklerine bürünmüşken,
Yağmurlar sağarken toprağa teri...
O çimen yeşili
Vururken bozkıra türlü renkleri.

Yeşilden yeşile,
Bir buğu yükselir...
Bahar sisinde bozkır,
Alaca sisler taşır
Sevdayı yüreğime...

Savrulan sebil sularda sevda.
Gülün yaprağında renk,
Kuşun kanadında ahenk,
Sevda yürekte mihenk...

Buğu,buğu....
Çimen,çimen...
Yaprak,yaprak...
Sanki bir deli ırmak,
Sevdayı taşırlar
İçten,derinden...
Bahar renklerine bürünmüşken.
Bir kelebek uçuşunda,
Sana olan hasretim...
En yakınlardan da yakın...
Bir saç teli inceliğinde,
Bakışlarda hasretim....

Bulutun toprağa
Toprağım tohuma
Tohumun suya gereği sen...
Yüreğim kadar yakın sen...
Mesafelere sığmaz sevdan
Anlat;
Anlat sevdanın,
Bakışlardaki kolaylığını....
Sevdayı anlat....

Bahar renklerine bürünmüşken,
Her bir şey yeniden bulurken kendini...
Geçip giden mevsimlerin ardından....
Kıskıvrak yakalayıp zamanı
Sade seninle olan anı...

Tekrar yeşersin;
Ağacın,yaprağın,dalın yeşili...
Bilirsin geç solar
Gülün yeşili...
Sen,gülüm...
Sen anlat sevdayı bu kez...

Bahar renklerine bürünmüşken
Gelinliğini giyerken tabiat,
Yeşilin görkeminde...
Zirvenin ahenginde,
Zamanın sesinde...

Bilirsin,
Geç solar gülün yeşili,
Anlat,bu kez de sevdayı,
Sen anlat gülüm...
İçten,
Derinden,
En derinden....