Metin Celal - Beden Dili

hayatımızdaki rolünü bilmek istiyordun
gözlerinden okunuyordu birine güvenme isteğin
sade, süssüz, biraz kendinden emin
soruyordun komşu çocukları gibi hınzır;
- birinci derece tanıklıklarda kanar mı tüm yaralar

çok kullanılmaktan yorgun sözcükler geziniyordu aramızda
yaşıyorduk gelecek zaman kipinde, unutup geçmişi ve bugünü
biliyordun seni benden başka dinleyen yok
asla kurtulamayacaksın aile bağlarından

oysa kırılan, kopan çok şey vardı yakınlıklarda
pencere önünde unutulmuş bir saksı
dudağının ucunda söylenmeyi bekleyen akraba adları...
inanmayı başarıp, rahatlardın her insan gibi;
-aile içinde affedilmeyecek suç yoktur