Metin Çalışkan - Denize Ulaşma Çabası

Bazen uzansam şöyle göğü tutacağım gelir
uzansam böyle bir güzellik boyunca sanki

Tanınır mı mavi
gitmeler dokulu olsa dahi
bilmem
ne boşa ağıt yakmak
şu bilmek yanılgısı

Kendine mektup yazan bir adam
ve
yalnızlığı ile dolanan bir kadın tanıdım
şimdi bu bir hayat demek olmasa
kavuşurlardı eminim
bu bir üzerimize çöken
kurşuni acılar demek olmasa
neler neler

Ellerimizin her menekşe açışında
bir tebessüm ilişse usul usul
oturup
belki çay içeriz
tek şekerli
veya sade bir kahve sadece sen artı karşında
sırıtan otuz iki güzel diş
onu kaplayan İstanbul dudakları

Matematik garip
kendimi kendim ile topladığımda
hiç iki etmedim inanılır mı

Üzerime karışan yağmur
karanlığının böğrüne çöktükçe içimin
içimin bu cılız kandillerini
büyüttükçe büyüttükçe
otomobil çamurlarına bulanmayacak
kaldırımlar öyle umuyorum

Ortada bir sorun yok
ortasız yerlerde de

Salt denize ulaşma çabası büyük ağrımız

Eh su yolunu bulur derler ya

Yol kim yolcu kim
su nerede sus(a)mak nerede