Memduh Atalay - Dağ Hasreti

Dağdan geldim yalnız geldim ölüm kokan bir yanım var
Kır çiçeği kokan sevdaları üfledim kavalımla
Şafak karanlığın en koyu noktasında belirdi
Şahidim sevgisiz ölümlere aralanmayan kapılar arkasında
Değişken yüzlerin perdesinde okudum şehri
Gel dağlara çıkalım ruh ikizim yalnızlığı besteleyen yâr
Dağ küskün kalır beton yapılar arasında

Tacın tahtın başına yıkılsın oy diyelim halden bilmeze
Yüzümüzde okusunlar gönlümüzün tüm yazılarını
Gönül sırça saray diye belledik annemizden
Öyle yaşadık tüm kavgalar arasında ruh ikizim
Sevdamızı destan yapacak şairler yetişir bizim dağlarımızda
Ölümden öteye yol mu var kükresin aslan sesi
Ne korkular yaşadık ne korku saldık; selam şiarımız
Küffara hazırlanmış dağ mayalı öfkemizi
Şehrin boyası kirletmeden
Dağımıza gidelim
Aslana azık olalım kurda kuşa yem
Rengimiz değişmeden bitirelim son faslı
Biz ince yazıyız ruh ikimiz kim okur bizi bize
Sen söyle ben dinleyim ben susayım sen anla
Bize baksın âşıklar bizde konaklasın dervişler
Sen gözlerini erit, ben kelimelerimi
Yüreğimiz dağ&lansın
Ölümü bekleyelim bir ikindi sonrası
Ölüm kokan dağ çiçeklerini toplasın tüm kalbi kırıklar
Tacın tahtın yıkılsın oy diyelim
Tacın tahtın yıkılsın diyelim halden bilmeze

Baki örsün saltanat yumağını
Fuzuli gam ortağımız ezelden
Galip Dede çevirsin sayfalarımızı
Köroğlu eyerlesin atımızı
Pir Sultan hazırlasın darağacını
Dağa dönelim haydi dönelim yüreğimize
Rengimiz değişmeden bitirelim bu son faslı