Öfkelendiğinde esen bu rüzgar
saçımı dağıtıyor ya!
işte bu sahne benim sahnem!
çiğler donuyor güllerin üstünde
toprak kayıyor ayaklarımın altından
ne olur hep öfkelen!
kır-geçir-yağmala!
yani senden gelen
gönlümün üstüne!
yaşa yeter ki, nefes al soluk ver!
Batışına ayarlı bu gemi
yoksan sensiz yürümez!