Mehmet Yunus Aytek - Yarın Bakışlı Çocuklarız Biz

Nedensiz yaşam kavgalarımızda
Sessizliğe hapsolduk biz
Kimliklerimizi gizledik
Saklandık kuytu köşelerimizde

Susuyoruz, susmak zorunda olduğumuzdan
Ve zorunda olduğumuz her şeyden
Hınçla nefret ediyoruz
Hıncımız cinayetlerimize yetmiyor

Silahları hep kendimize çekiyoruz
Belirsiz sınır ihlallerimizde
Bir yandan da halimize acıyıp
Havada kurşun yakalıyoruz

Biz yarın bakışlı çocukları günahsız anaların
Kötü kaderleri olmak için yaratıldık
Kendi yüreğimize de acıları doldurduk
Bu acılara anneleri de kurban verdik
Bir yanda kendi soluk titreyişlerimize yanarken
Bir yandan da annelerimizin kötü kaderlerine ağladık
Biz, bir zamanlar kundaklara doğan umutlardık
Hayat mı kötüydü, yoksa biz mi kötü hayatlara rastladık

Seçme meselesi değildir bizimki
Kaderi de suçlayamıyoruz
Aslında seçmekten ziyade
Seçildiğimiz kavgalar bizimki

Topraklar o kadar da dar değil beyinler kadar
Hiçbir savaş zafer getirmedi bugüne bize
Usandık artık, adına savaş dediğimize
Var olma çabalarımızdan dolayı

Utandığımızdan söylemesek de
Sizin göremediğiniz yaralarımızdan çok acı çekiyoruz
Biz de insanız, bizde de var bir yürek, ama kırıldığından kırılgan
Biz de insanız, insan olduğumuz unutulsa da, utanmalısınız insanlığınızdan