Mehmet Yunus Aytek - Potpori

Bazen,
Yıldızları süpürürsün, farkında olmadan.
Güneş kucağındadır, bilemezsin.
Bir çocuk gözlerine bakar, Arkan dönüktür.
Ciğerinde kuruludur orkestra, duymazsın.
Koca bir sevdadır yaşamakta olduğun, anlamazsın.
Uçar gider, koşsan da tutamazsın.

Hani bir kelebek yakalarsın avucunun içinde,
Sonra bakmak istersin yaşıyor mu diye,
Baksan kaçacak,sımsıkı tutsan ölecek.
İşte böyle bir şey seni sevmek.

Her an yanımda olmasan da,
Ellerini tutup gözlerine bakmasam da,
Her an seni düşünüp sensizliği tatmak
Ve yinede hayatımda var olduğunu bilmek bile yeter.

Seni Uzaktan Sevmeyi
Sana Bakmadan Görmeyi
Seni Duymadan Dinlemeyi
Gözyaşlarımla gülmeyi

Her Şeyi Senden Öğrendim Ben yaşarım yaşanmış duygularımla
Ortasında bölünmüş uykularımla
Sevdayı gizemli bakışlarından çaldım senin

Bir yürek nelere yeterse
Bir can bir canı ne kadar severse
Bir damardan ne kadar çok kan geçerse
Bir yaşam ölmeye nasıl değerse
Sende benim için o kadar değerlisin

Zordur dalgalara kırmızı gül olmak
Zordur toprağı çatlatıp güle kavuşmak
Zordur sevgiyi yıllara yaymak
Ama asıl zor olan unutulmaktır

Aşık olmuşum sana unutulmaz bir sonbahar akşamında
Nasılda çalmışsın kalbimi hiç ummadığım zamanda
Söküp almışsın yerinden yanımda yoksun ya şimdi,
Olsun o da olur bir gün

Ama şunu unutma,
Ne kadar uzakta olup,
Yanımda olmasan da,
Sen benim canımda,kalbimdesin